TBMM Başkanvekili ve DEM Parti İstanbul Milletvekili Sırrı Süreyya Önder, dün hayatını kaybeden ünlü halk müziği sanatçısı Volkan Konak ile çözüm süreci döneminde yaşadığı anıları kaleme aldı. Konak’ın vefatının ardından kendisine ilettiği önemli nasihatleri hatırlatan Önder, “Barışın son mührü için Karadeniz’e gideceğim” ifadelerini kullandı.
“SÜREÇLERDEN BİR SÜREÇ YAŞIYORDUK”
Önder, Volkan Konak hakkındaki anılarını paylaştı ve çözüm süreci döneminde Konak’ın gösterdiği misafirperverliği detaylandırdı:
“O günlerde yeniden barış kavramı gündemdeyken, bu durumdan rahatsız olan bir kitle de mevcuttu. Herkesin aklında şüpheler vardı; ‘Hafazanallah, şeytan vesvese sokmuştur’ diyerek kızanlar çıktı.
Bu durumları açıklamak da bize düşüyordu. Ne kadar tekrar ediyorum değil mi? Bu toprakların, Gördüşlü Sisifos’tan devraldığı bir kaderi var. Bu borçtan kurtulmaya pek niyetleri yoktu. Sisifos kayayı yuvarlarken, biz de yıllarca kuyruğumuzu kovaladık durduk. Barışı ilk Karadenizlilere anlatmayı hedeflemiştik. Onlara ulaşabilirsek, gerisi kolaylaşabilirdi. O dönemlerde bir dostum vardı, bana cesaret veriyor, ruhumu rahatlatarak, ‘Konuşmayı seven’ hemşehrilerinin aslında iyi insanlar olduğunu dile getiriyordu. Yolların bizlere saklamasını temenni ettik. ‘Bütünlüğümüze bahane olmalarına’ niyet edip yola koyulduk. Hem Mumhaneönü’nde çay içecektik, hem de barış gelecekti…
“KARADENİZLİNİN KÖTÜ BİR GÜNÜNE DENK GELDİK”
Ne yazık ki gerçekleşmedi! Karadenizlinin kötü bir gününe denk gelmiştik. Bir insan 700 kilometre mesafeyi yağmur gibi taşır mı? Geri dönmek zorunda kaldık. O sırada, bu linç kültürüne karşı bir Karadenizli Volkan Konak, bizlere destek oldu. ‘Maçka’ya gelin, evimde kalın’ dedi. ‘Bu insanlar sözüne güvenilir’ diyerek güvenimizi kazandı. O gün, kalbimizde yücelerden yüce bir konak inşa etti, tam da soyadına layık bir şekilde.
“ŞEREFLE YAŞADI, ŞEREFİYLE TAMAMLADI ZAMANINI”
Yine bir süreç içerisindeyiz. Bir dostu aracılığıyla haber göndermişti. ‘Söyleyin ona, önce tüm memleketi gezsin, en son Karadeniz’e gelsin’ dedi. Hayatımıza şerefle girdi, şerefle geçirdi ve zamanını da şerefiyle tamamladı. Umuyorum ki, şerefiyle haşrolunacaktır. Bana gelince, onun gönderdiği nasihati yerine getireceğim. Barışın son mührü için Karadeniz’e yol alacağım. Artık Mumhaneönü’nde çay içmeyi istemiyorum. Maçka’daki kabri başında, belki de dünya üzerindeki bütün sevdalara bu türküyü okuyacağım:
‘Denizde karartı var, bu gelen kayık midur, ben özledim yarimi, ağlasam ayıp midur. Oy dumanlar dumanlar, hep dağları sardınız, yüreğimin derdini bilseniz ağlardınız. Karardı Karadeniz, taştı bu yana taştı, haber verin yarime gözlerim doldu taştı.’ Belki de ‘Bir daha değse idi nefesim nefesine’ türküsünü seslendiririm. Uğurlar olsun güzel yürekli kardeşim. Tıpkı vakitsiz ayrılanlar gibi, yollar saklasın seni.
