Doğayla etkileşimde bulunan çocuklar, yani toprakla tanışan ve çamura bulaşan küçük bireyler, fiziksel ve psikolojik açıdan daha dirençli hale gelirler.
Bu durumun arkasında yatan birkaç önemli sebep bulunmaktadır:
BAĞIŞIKLIK SİSTEMİNİN GÜÇLENMESİ
Doğada daha fazla zaman geçirmenin, çocukların bağışıklık sistemlerinin doğal yollarla güçlenmesini sağladığı bilinir.
Hijyen Hipotezi:
Aşırı steril ortamlarda büyüyen çocukların bağışıklık sistemleri yeterince gelişemez. Bu da alerjilere, astıma ve diğer otoimmün hastalıklara yol açabilir.
STRESLE BAŞA ÇIKMA
Doğayla kurulan bağlantı, çocukların kortizol (stres hormonu) seviyelerini düşürür.
Toprakla oynamak veya çıplak ayakla toprağa basmak gibi etkinlikler, sinir sistemi üzerinde sakinleştirici bir etki oluşturur.
DUYGUSAL GELİŞİM
Toprak, taş, çamur ve su gibi doğal materyallerle oynamak, çocukların hem duyusal entegrasyonunu hem de motor becerilerini geliştirmektedir.
Bu tür aktiviteler, çocukları daha çevik ve dayanıklı kılar.
PSİKOLOJİK OLARAK DAYANIKLI OLMAK
Doğada oyun oynamak genellikle daha serbest bir ortam sunar.
Çocuklar düşer, kalkar, kirlenir ve risk alırlar. Bu durum, onların problem çözme yeteneklerini ve özgüvenlerini artırır.
Ayrıca, bu tür deneyimler çocukların zihinsel esneklik geliştirmelerine yardımcı olur.
DAHA İYİ UYKU VE DAHA AZ EKRAN SÜRESİ
Dışarıda geçirilen zaman, genellikle ekran sürelerini azaltır ve gün ışığı ile temas, uyku düzenini olumlu yönde etkiler.
Yeterli uyku, daha güçlü bir bağışıklık sistemi ve mental dayanıklılık ile sonuçlanır.
