Günümüzde küresel egemenlik savaşlarının fiili güce dayalı olarak yapıldığı ve hukuk tartışmalarının daha gerçekçi bir zemine oturduğu görülmektedir. Evrensel hukuk ve uluslararası insan hakları gibi kavramlara ilişkin ezberler hızla bozulmakta, olgusal gerçeklik ortaya çıkmaktadır.
Evrensel hukuk kavramı artık tartışmalı bir konu haline gelmiştir. Bu kavramın yalnızca Batı tecrübeleriyle sınırlı bir tanımına bağlı kalmanın mümkün olmadığı kabul edilmektedir. Gerçek evrensel hukuk, tüm insanlık tecrübesinden oluşan bir müktesebata dayanmalıdır.
Bir ulusal yargının, evrensel hukuk kabullerini ne doğrudan referans alabileceği ne de doğrudan uygulayabileceği belirtilmektedir. Ulusal yargının kendi pozitif hukukunu benimseyerek, evrensel hukuk müktesebatına uygun hukuk bakışıyla ele alması gerektiği vurgulanmaktadır.
Monist hukuk bakışı eleştirilmekte ve hukukun bağımsız olmadığı, siyasi ve toplumsal meşruiyete dayanmayan bir hukuk bakışının faydasız olduğu belirtilmektedir. Ulusal ve uluslararası hukuk ayrımı üzerinde durulmakta ve düalist hukuk anlayışının güçlü bir şekilde sürdüğü vurgulanmaktadır.
Uluslararası insan hakları hukukunun bir öğreti olarak var olduğu ancak uygulanabilir bir hukuk düzeni olmadığı ifade edilmektedir. Ulusal hukuk düzenlerinin, uluslararası insan haklarını kendi iç hukuklarına entegre ettiği ölçüde uygulandığı belirtilmektedir.
Küresel düzenin, uluslararası sözleşmelerin artması ve BM’nin kuruluşuyla egemen devletlerin egemenliklerine sınırlama getirme çabalarına rağmen gerçekçi olmadığı vurgulanmaktadır. Küresel seviyede artık güç savaşlarının yaşandığı ifade edilmektedir.
Ulus-devlet döneminin sona erdiği ve neo-liberal dalgalara uyum sağlanmasının hukuk anlayışlarını etkilediği belirtilmektedir. AB hukukunun ulusal üstü hukuk olarak nitelenmesi ve AİHM’in ulusal üstü yargı merci olarak görülmesi eleştirilmekte ve bu kurumların siyasi projelere hizmet ettiği belirtilmektedir.
Sonuç olarak, milli yargının, insanlığa ait evrensel hukuk bakışından vazgeçmeden hareket etmesi gerektiği ve ulusal devletlerin ulusal hukuktan vazgeçmek istemediği vurgulanmaktadır.
